Gare de Metz

Budynek dworca bardzo ciekawy. Niestety brak tu przechowalni bagażu.

Niezwykle piękna stacja. Zdobiony budynek, który wzniósł niemiecki architekt na polecenie Wilhelma I. Czysto, wygodnie, jest mała ekspozycja historyczna i przekierowanie do muzeum kolejnictwa.

Nie trzeba jechać pociągiem, aby przespacerować się po stacji SNCF w Metz, sam majestatyczny budynek uzasadnia objazd. Całkowicie germańska fasada robi wrażenie, nawiązując do pobliskiego budynku poczty, który jest równie imponujący. Wnętrze jest warte objazdu, niezbędne rozwiązania zapewniające obecną funkcjonalność nie poświęcają architektury i wystroju z epoki. Rewelacyjny sufit, ciekawa poczekalnia ze wspaniałymi oknami rozpraszającymi światło zewnętrzne, renowacja przebiegła pomyślnie. Wrażenie schludności i czystości jest, rzeczywiście jesteśmy na jednym z najpiękniejszych, jeśli nie najpiękniejszym francuskim dworcu kolejowym. Wybuchowy lub zabawny szczegół, w zależności od nastroju: niedawny pomnik Jeana Moulina, dominujący w dużej sali, bardziej przypomina sobowtóra Emmanuela Macrona! Nie jestem pewien, czy przypadnie to do gustu generałowi de Gaulle’owi, którego niezwykle udany pomnik zdobi dziedziniec stacji.

Bardzo podobała mi się wizyta na obecnej stacji, która jest piątą stacją w Metz. Niemiecka stacja zbudowana przez Wilhelma II wyraża chęć cesarza, aby umieścić miasto Metz na czele swojego wielkiego imperium. Zaprojektowany przez berlińskiego architekta Jürgena Krögera, przy wsparciu Petera Jürgensena i Jürgena Bacchmana, jest wizytówką dzielnicy cesarskiej, Neue Stadt (nowe miasto), zbudowaną poza murami po rozebraniu wałów obronnych i wypełnieniu rowów. Projekt o nazwie „Licht und Luft” (Światło i Powietrze) oferuje duże, bardzo jasne i naturalnie wentylowane przestrzenie wewnętrzne. Imponujących gabarytów, długości 300 m i szerokości 40 m, 17 torów kolejowych osłoniętych 3 monumentalnymi szklanymi dachami, kwadratowej wieży z 4 zegarami o wysokości 43 m, zachwyca podróżnych i zwiedzających. Jego ikonografia przedstawia, w płaskorzeźbie i malarstwie (obecnie zaginionym), społeczeństwo niemieckie i metzańskie na początku XX wieku. Płaskorzeźby są także drogowskazami informującymi podróżnych o różnych usługach wewnętrznych: kasach sprzedaży biletów, przechowalni bagażu, dużych restauracjach-poczekalniach, kioskach, sklepach z wyrobami tytoniowymi i pamiątkami, salonach fryzjerskich, toaletach, łaźniach - natryskach publicznych i urzędach celnych. Nad parterem wybudowane są tory kolejowe, po których poruszają się pasażerowie oraz drogi gminne. Guillaume 2 miał tam zbudowane osobiste sale recepcyjne z bezpośrednim dostępem do peronów. Jarmarki te nie są otwarte dla publiczności, z wyjątkiem dni dziedzictwa (dni otwartych)... Stacja została oddana do użytku 17 sierpnia 1908 roku, w tym samym czasie zamknięto swoje podwoje stara stacja na Place du Roi Georges. Tego samego dnia otwarto także inne stacje na obrzeżach miasta: Sablon, Devant les Ponts – Abattoir, Woippy i rozbudowano warsztaty Montigny-lès-Metz. Wbrew legendzie nie była to stacja do celów wojskowych: zawsze służyła ruchowi pasażerskiemu. Tak jak Wilhelm 2 nigdy tam nie przyjechał konno. Tak naprawdę żadna konstrukcja nie pozwala na przenoszenie koni i broni. Wraz z szybkim rozwojem kolei w imperium Metz stało się istotnym skrzyżowaniem dróg. Stanowi ważny węzeł kolejowy w sieci niemieckiej, położony na przecięciu linii Bazylea-Strasburg-Metz-Ostenda z linią Mainz-Forbach-Metz-Frouard-Paryż. Później bezpośrednie połączenie powróci do Paryża przez Verdun. Życzę udanej wizyty w Metz i na stacji. Załączam kilka zdjęć. Jeśli to możliwe, umieść „polubienie lub pomoc” pod recenzją i pod zdjęciami. Zawsze miło jest otrzymać miły feedback. Z góry dziękuję. Z wyrazami szacunku. Éric Tison z F-57420 FEY (Metz-Moselle-Francja).

Stacja Metz to wspaniały budynek. Podróżujemy w nim historycznie, zanim faktycznie wyruszymy w podróż. Masywna, germańska architektura. Bardzo piękny posąg generała Galii na placu. Widok na dawny Hôtel de la Poste od strony stacji.